Bromo-Ijen tour (centraal en oost Java) & Bali

Na een paar heerlijke dagen in Jogja was het dan zover. Via een reisbureautje boekten we een 3 daagse bustrip met als eindbestemming Bali. Onderweg zouden we de Bromo vulkaan en de Ijen krater bezoeken. Omdat we graag toch nog een beetje relax wilden slapen boekten we de trip met redelijk comfortabele accomodaties (hierover straks meer). We benadrukten verder dat we graag voorin de blijkbaar geweldige met A/C voorziene minibus wilden zitten aangezien ons vorige busritje (oo de hobbelige achterbank) wat minder goed was bevallen.

De 3 daagse reis

Om 7u ging onze wekker. Snel aangekleed want we zouden een half uur later worden opgepikt. De bus was er gelukkig op tijd maar je raadt het al, de hele bus zat al vol met mensen en de enige beschikbare plekken waren op de achterbank (no way) en naast de chauffeur (na 2 minuten geprobeerd te hebben definitely NOOOO WAAAAYYY. Maar toen kwam onze reddende engel uit Chile, genaamd Philippe. Hij wou het ruime een persoons bankje naast de chauffeur wel nemen en dan komen wij lekker met zn tweeen op de eerste rij plaatsnemen. Helaas voor Philippe stapte na 5 minuten de tweede chauffeur in die gezellig naast hem kwam zitten voor de komende 12 uur. Arme Philippe, maar hij bleef gelukkig vrolijk. Verder had de bus alleeen een ghetto airco (alle ramen open ). Maargoed we waren compleet en konden vertrekken. De reis naar Bromo heeft uiteindelijk 13 uur geduurd en was zweterig, vermoeiend en laten we vooral niet vergeten gevaarlijk maar wel erg mooi. Het landschap van Java is prachtig en overal wonen mensen. De chauffeurs hebben volgens mij strakke deadlines want we hebben maar 3x een korte plaspauze gehouden. Maargoed, bij aankomst in Bromo begon de beruchte Bromotrip scam.*

*(Bromotrip scam: je boekt de reis bij een van de tientallen reis bureautjes die allemaal precies hetzelfde aanbieden, namelijk de busreis inclusief twee nachten accomodatie naar keuze in een luxe, middelmatig of crap hotel. De busreis is kut en het maakt niet uit welke accomodatie je boekt bij aankomst in bromo is alles volgeboekt en moet iedereen naar waarschijnlijk de slechte accomodatie van indonesie, je krijgt het verschil in prijs wel terug alleen de reisorganisatie krijgt de meeste commisie bij het slechte hotel. Klagen of boos worden heeft geen zin want je moet toch ergens slapen. Vervolgens moet je ook nogeen flink bedrag betalen voor toegang totde vulkaan, terwijl de toegang gewoon gratis is. Wil je niet betalen dan wordt je geintimideerden dreigen ze je niet meer op te halen. Keihard genaaid worden maargoed het hoort er blijkbaar gewoon bij).

Gelukkig duurde onze nacht in het verschrikkelijke hotel maar paar uurtjes want om 3.00 's nachts worden we met wat vertraging opgehaald door de jeep die ons naar een uitkijkpunt brengt waar we de zonsopgang kunnen aanschouwen. Het fijne was dat er die nacht kennelijk 1 jeep te weinig 'besteld' was.. em ja hoor.. terwijl iedereen in een jeep gezet werd.. stonden wij samen met 4 anderen een uur later nog steeds (midden in de nacht) te wachten op de jeep. Toen we na een uur lichtelijk geirriteerd met 1 vd mannen (in pyjama) probeerde te praten en aangaven dat we t op zn minst toch wel heel fijn zouden vinden opgehaald te worden en niet voor niks om 3u opgestaan te zijn voor n zonsopgang werd er eindelijk iets geregeld. We werden met n wederom crappy afgtrapt busje mog verder de bergen ingereden waar volgens sjakie dan eindelijk onze jeep zou staan. Achja, whatever... instappen maar weer en zien waar we uitkomen. Zo gezegd zo gedaan arriveren we dan bij onze jeep. Deze chauffeur vindt t overigens vevolgens weer nodig om de eerste 10 minuten nog even een telefoongesprek af te ronden. Hij zet ons vervolgens wel keurig af op de plaats vanwaar we (bewonderenswaardig genoeg) de zonsopgang met zicht op de vulkaan nog kunnen zien. Erg mooi, alleen iedereen is nog half aan het slapen. Wel paar mooie fotos kunnen maken. Vervolgens worden we met de jeep dichter naar de Bromo vulkaan gebracht, zodat we deze vervolgens zelf te voet kunnen beklimmen. Het landschap is hier heel bijzonder, als we niet beter zouden weten en niet omringt waren door andere toeristen en paarden zou het zo voor de maan kunnen doorgaan. Zwart zand, prachtige vulkanen en rivieren van gestolde lava. Na een korte wandeling, klim je bromo op em kun je heel mooi de rokende krater van deze actieve vulkaan inkijken. Je zou denken dat de andere toeristen ook met deze reden hier waren alleen ik en Mannie waren  een grotere attractie dan de vulkaan (we moesten weer veelvuldig op de foto). Toen we na de steile afdaling weer moe maar voldaan terugkeerden bij onze jeep aten we nog wat monkey bananas en verse pindas als ontbijt. We werden vervolgens weer teruggebracht naar ons "hotel" waar we onze spullen inpakten om onze reis te vervolgen naar Ijen. De backpacks werden weer op het dak gebonden en we werden teruggebracht naar het toeristenbureautje waar we werden overgeladen naar een ander minibusje. Weer een lange reis van circa 6 uur door prachtige dorpjes en rijstvelden. De chauffeur was echter een beetje afwezig nadat een paar franse meisjes hem nogal zware pijnstillers tegen zijn hoofdpijn hadden gegeven (het stuk de bergen in hebben we dus met samengeknepen billen doorgebracht). Gelukkig heelhuids aangekomen in het Catimor hotel waar de kamers wederom verschrikkelijk waren. Het kopje koffie afkomstig uit de omringende koffieplantages was dan wel weer lekker. We chillden die avond wat en aten wat in het restaurant. (Tip: als je zin hebt in een overheerlijk indonesisch maaltje. Bespaar je de moeite en kom niet naar het Catimor hotel). Vervolgens zijn we vroeg onze lakenzak ingekropen want die nacht vertrokken we weer om 3.30 richting de Ijen krater, zonder ontbijt en met een zware trekking omhoog voor de boeg. Met goede moed begonnen we de 3,5 km wandeling/klim omhoog (klinkt makkelijk alleen het voelt als 3 km traplopen) ondertussen begon het ook nog eens hard te regenen dus we trokken onze ponchos maar aan. Onderweg kwamen we de zwavelwerkers* al tegen.

(*zwavelwerkers van Ijen: Waarschijnlijk een van de zwaarste beroepen op aarde. De kleine maar gespierde Indo's lopen op hun slippertjes de 3km steile vulkaan op, dalen vervolgens de krater af en hakken grote blokken zwavel los, stoppen 85 kg van deze gele stenen in rieten mandjes die ze op hun schouders de krater uittillen en vervolgens weer 3km naar beneden lopen. Per kg. verdienen ze 400 rph. (0,03 euro p kg) op een werkdag kunnen ze deze route 2x afleggen en verdienen ze zo dus circa 6 euro per dag. BIZAR!)

Toen we uiteindelijk boven aankwamen bleek de zware klim niet voor niets te zijn geweest. De krater met het prachtige blauwe meer was adembenemend. Ook de rokende gele zwavel was erg mooi om te zien. (Als de wind onze kant op draaide wel een erge stank) We hebben hier een paar uurtjes genoten van het uitzicht en hebben mooie fotos kunnen maken. We waren de tijd een beetje vergeten dus moesten uiteindelijk snel teruglopen om weer optijd bij de bus te zijn. Na een ritje van een paar uur kwamen we aan in Ketapong waar we werden afgezet bij de haven. Hier pakten we de ferry die om naar Bali zou brengen. Op de ferry was een indonesisiche eddy murphy zijn koopwaar aan het aanbieden. Waarschijnlijk het meest diverste en bizarste assortiment werd de gehele reis gepresenteerd, van ruggenkrabbers tot handschoenen (waarom in hemelsnaam?).. hij had alles. Bedenk je hier op de achtergrond een heel irritant indisch muziekje bij en het beeld is compleet. Helaas waren onze backpacks te vol om wat van hem te kopen. Na een reis van n half uurtje kwamen we dan eindelijk aan op Bali.

Eenmaal aangekomen in de haven van Noord - Bali, Gilimanuk, werden we vreemd genoeg, niet overvallen door hordes taxichauffeurs. Dit voorspelde eigenlijk niet veel goeds. Toen we op een gegeven moment doorliepen, kwam er dan toch eentje naar ons toe. Toen we vroegen wat het kostte om ons naar Legian te brengen, vroeg hij een belachelijke prijs van 600.000rph (50euro!). Shit! Onderhandelen zat er helaas ook niet in dus op naar het busstation. Normaal hadden we dat natuurlijk sowieso gedaan alleen ons slaaptekort van afgelopen nachten (welgeteld 7uur slaap in 3 dagen) viel ons behoorlijk zwaar. Eenmaal aangekomen bij de bussen probeerde 1 van de hosselaars daar ons gelijk een busticket aan te smeren. Het waren allemaal lokale bussen en waren punt 1) totaal niet gebouwd op ons postuur/lengte (jup, wij zijn hier heeel groot!), 2) zaten bomvol met superveel mensen, tassen, kippen etc. 3) waren supersmerig 4) hadden geen deuren 5) de lijst wordt te lang. We besloten dus maar even verder te kijken. We hadden inmiddels ook begrepen dat onze ingeschatte reistijd van de haven naar Den Pasar (direct naar Legian was blijkbaar sws geen optie) minimaal 4uur ging duren (wij dachten zelf meer aan 1.5u) en dat zorgde ook niet echt voor een hoogtepunt. Als we op een gegeven moment op het idee komen midden op straat een bus die er enigzins acceptabel uitzag aan te houden en vragen wat de prijs naar Den Pasar is en of we mee mogen rijden, is het dan eindelijk raak. We kunnen voor 25.000 p.p (nog geen 2euro) plaats nemen in de heeeerlijke lokale bali bus. Uhm, NOT haha! Bij binnenkomst in de bus zien we al snel dat deze bus precies hetzelfde is als alle andere krakkemikkige voertuigen in dit godvergeten oord :p. Ochja! Het was in ieder geval goedkoop en de rit zelf was wederom een hele ervaring (incl. slapende zwervers all over). Om het toch nog enigzins positief te houden; de rit van 4 uur was indrukwekkend en de eerste beelden van Bali verbaasde me. Ik had natuurlijk een droombeeld van perfecte stranden en n mooie zee voor me, maar hier hebben wij de gehele 4 uur niets van gezien. Bali zoals toeristen het omschrijven is echt maar 10% van hoe het eiland eruit ziet. Het overgrote deel is toch nog steeds arm en werkt net zoals in Java keihard op de sawa's, die hier overigens echt prachtig zijn! We komen langs supergrote gelaagde rijstvelden en kijken onze ogen uit. Ook valt het gelijk op dat we op een Hindoeistisch eiland terecht gekomen zijn en er zijn dan ook meer tempel(tjes) op Bali dan huizen. Deze zijn allemaal in geheel andere stijl dan dat we tot noch toe gezien hebben. Langs de kant van de weg zien we nog een aantal bruiloften, hindoeistische ceremonies en lokale marktjes. Waow, wat een ander beeld van Bali dan dat ik me voorgesteld had! Als we dan na een lange middag eindelijk in Den Pasar arriveren regelen we een taxi naar Legian om hopelijk daar twee nachten in het 101 te verblijven. Dit is een middenklasse hotel met zwembad, prima kamers en het belangrijkst; een goed ontbijt buffet haha! We hebben na 8 weken echt even behoefte aan iets anders dan droge rijst in de ochtend ;) neem het ons svp niet kwalijk!:p 

Aangekomen bij 101 vragen we het meisje achter de receptie of er nog kamers beschikbaar zijn. Ze zegt dat dat zo is, alleen het waren alleen de duurste kamers, dus shit! We hadden overigens door al het gereis de hele dag nog niks gegeten en daardoor voelde ik me echt helemaal niet lekker. Het enige dat we echter kunnen vinden is een zakje chips dus daar moeten we t ff mee doen. Gas besloot voor de zekerheid via agoda (boekingssite voor hotels) nogmaals te checken of het niet mogelijk was om toch een kamer te reserveren. En gek genoeg kon dit gewoon. Tsja, in azie gaat alles toch anders. Zo gezegd zo gedaan.. probleem was echter dat de bevestiging na een half uur nog steeds niet binnen was en we dus niet konden inchecken. Mannie was inmiddels al bijna flauw gevallen en dus gingen we na een uur toch maar eens vragen of we niet gewoon de kamer op konden en de bevestiging later konden laten zien. Nee, dit kon niet, de bevestiging was een must. Weeer wachten dus maar. Na anderhalf uur kwam dan eindelijk het mailtje binnen en konden we de kamer op! We zijn gelijk onder de douche gesprongen, hebben onze ouders ff snel laten weten dat we nog leefden (jaja na 3 wifi loze dagen is dat toch wel noodzaak;)) en zijn toen rond 18 het bed ingekropen. Als we rond een uur of 22 wakker worden bedenken we ons dat he misschien wel verstandig is om nog n hapje te gaan eten. We belanden bij een Warung (dit is het indonesische woord voor eettentje) tegenover het hotel en zijn dan ook weer binnen een uur terug op de kamer haha (slaaaptekort!). 

Als we de ochtend daarna heeerlijk fris en fruitig (nja sort of) opstaan lopen we vol goede moed naar het dakterras voor het ontbijt. En mennnn we worden niet teleurgesteld! Om eerlijk te zijn was het vergeleken met ontbijt buffetten in NL een vrij simpel buffet alleen het voelde echt als een vijfsterren ontbijt. Alleen al het feit dat we konden kiezen uit 5 bereidingswijze van ons ei zorgde voor een geluksmomentje. Ik heb verder eigenlijk alleen een boterham en sla gegeten (ook de afgelopen 8weken niet gehad) omdat mijn inmiddels flink gekrompen maagje toen alweer vol zat. Na het heerlijke ontbijt was het tijd om een duik te nemen in het lekkere zwembad op het dak. Vanaf hier kon je op de drukke hoofdstraat tussen legian en kuta kijken en dit was eigenlijk onze eerste indruk van het stadje. Het valt gelijk op dat je hier in het erg toeristische deel van Bali zit, waar alles ook gericht is de verkoop van spullen/diensten haha. Laten we het kort en bondig omschrijven: dit heeft niet veel te maken met het echte Indonesie. 'S middags brengen we nog een bezoekje aan het strand en lopen van Legian beach naar Kuta beach omdat dit een van de grootste surf plekken op de wereld is. Nou, dit was zeker niet gelogen! Honderden surfers in het water zorgde ervoor dat Gassie aan het eind van onze reis ook een dagje gaat surfen;). Stay tuned! Op de terugweg lopen we nog langs de bekende poppielane.. waar honderden kraampjes (met precies dezelfde koopwaar.. denk aan de nep ray bans ;)) te koop zijn. Als we ons opgefrist hebben in het hotel, lopen we naar een, volgens de lonely planet, beroemd restaurantje om daar de befaamde 'mud crab' te gaan proberen. Als we daar na een wandeling van 40 minuten aankomen blijkt deze echter uitverkocht. Haha fijnheid! Terug maar richting hotel en daar iets te eten zoeken. Wat nog heeel moeilijk was. Al het eten in legian/kuta is behoorlijk smaakloos en is gericht op wat de 'westerling' wilt (pizza, hamburgers etc..alleen dan niet zoals wij ze kennen) Beetje jammer! Als we op een gegeven moment onze zoektocht een beetje opgegeven hebben.. komen we onze goede vriend Philippe tegen! (3daagse bromo-ijen tour) bizar!! Hij vertelt honderduit (inmiddels behoorlijk wasted)  over zijn avondmaal dat bestond uit het eten van zoveel hamburgers die je op kon en zoveel bier als je wou. En dit alles voor 50.000rph (4euro). Hij had er geloof ik echt 5 uur gezeten en vertelde daarbij ook nog heel enthousiast dat er allemaal vrouwen waren die opeens zonder kleren dansend op tafel stonden. Philippe had de avond van zijn leven. Wij besloten toch nog maar even verder te lopen;). Uiteindelijk eten we wat sateetjes, rijst en groenten.

De dag erna is het dan zoooover! Gassies bday op Bali!! De dag start weer met het heerlijke ontbijtbuffet en dat is een goed begin. Hoewel Gas eigenlijk ook al na twee borden vol zit, eet hij vrolijk door.. gewoon omdat het kan haha! Omdat legian en kuta niet helemaal was waar we naar op zoek zijn, hebben we een nachtje in een hotel in Seminyak geboekt. Dit is een iets rustiger, stylisher stadje net boven Legian. We hebben een super vriendelijk taxi chauffeur die fijn op de meter rijdt. We raken met hem aan de praat en spreken later die dag met hem af dat hij ons naar Tanah lot brengt. Dit is een prachtige zeetempel en het schijnt er supermooi te zijn met zonsondergang! Eenmaal aangekomen in Seminyak is het een verademing..een lekker zwembad en een schone kamer! Als er dan ook nog een groot gevouwen handdoeken hart met rode roosjes op het bed staat is gastons verjaardagsochtend compleet;). We checken 's middags het strand, wat er heerlijk uitziet. Daarna nemen we nog een duik in het zwembad en maken ons dan op om met Fransiskus (taxi chauffeur) richting Tanah Lot te rijden. We praten een dik uur met hem over zijn leven en komen erachter dat hij maar 20% van de inkomsten vd ritjes die hij doet mag houden. De rest gaat regelrecht naar bluebird (taxi bedrijf). Hij is van plan om een studie te gaan doen komend jaar om meer kans te hebben op n betere baan. Hij komt erg gedreven over en praat (zeker voor de gemiddelde indonees) goed Engels. Als we rond een uur of 17 aankomen bij Tanah Lot hebben we het eerste uurtje nog ruim de tijd om wat rond te lopen in het mooie park wat eromheen is gebouwd. Echter de schoonheid vd tempel trekt gelijk onze aandacht en dus lopen we daar redelijk snel heen. Je kunt er alleen in als je Hindoeistisch bent en de tempel is alleen via de zee te bereiken! Als de zon rond een uur of 18 onder begint te gaan zitten wij met n koel drankje op de perfecte plaats om dit tafareel te aanschouwen. Mooi! Rond een uur of 19, als de zon helemaal onder is gegaan, lopen we terug naar de ingang waar onze vriend netjes op ons staat te wachten. We stappen de taxi weer in en rijden terug naar Seminyak. Hij zet ons daar af bij Ultimo, na zeggen het beste italiaanse restaurant op Bali en een tip van mijn lieve nichtje! Zodra we er aankomen hebben we er gelijk vertrouwen in dat dit zo is. We genieten van het broodmandje vooraf en bestellen gang 1. De pasta. Als gas ondertussen naar het toilet gaat regel ik nog ff snel dat als we straks ons toetje krijgen, ze er even een brandend kaarsje in moeten doen voor zijn verjaardag! De pasta's (we namen een trio mix) waren werkelijk heerlijk.. en veel beter dan dat we ze op veel plaatsen in Italie gehad hebben. Gaston wordt erg enthousiast en bedenkt zich het volgende half uur over gang twee. Totdat er opeens een met kaars verlichte tiramisu (met op de achtergrond een happy birthday liedje) voor onze neus gezet wordt! Oeps... iets te vroeg haha. Wel superleuk:) we eten de tiramisu op en komen daarna tot de conclusie dat we beiden eigenlijk behoorlijk vol zitten en het dus prima zo is. Daarna is het tijd voor de laatste activiteit vh verjaardagsprogramma; een drankje bij de beachclub Kudeta (google maar eens; Kudeta, Seminyak, Bali). Waowwww wat een tent hey! We hebben daar echt heeeerlijk op het strand gelounged met n biertje en teruggekeken op onze hele reis tot nu toe. Erg nice! Daarna lopen we 's nachts over het strand (thank god voor gassies zaklampje!) terug naar Sarinande (hotel). De volgende ochtend hebben we met Bas (mijn ASM vd albert heijn!) en Claire (zijn vriendin) afgesproken om een dagje wat sightseeing in Bali te doen met een prive chauffeur en hij zal ons vier daarna in Ahmed (oost kust Bali) afzetten zodat we vanaf daar de boot naar de Gili Islands kunnen pakken. Hierover de volgende keer meer!:)

Tot snel allemaal en we vinden het heel leuk om steeds jullie reacties te lezen!

♥Liefs vanaf het prachtige Gili Meno..Manja & Gaston

Ps. Nu ik hier het reisverslag op gili meno (een echt robinson crusoe eilandje waar werkelijk niks te doen is behalve chillen) aan het uploaden ben, komen we philippe wederom tegen.. ECHT bizarrrrr!!!