Amed - Gili Trawangan

Selamat pagi! (Een goedemorgen vanuit Bali! ;))

Ons reisverslag gaat verder.. Na een goed ontbijtje besluiten we eens te kijken of Bas en Claire al zijn gearriveerd. En precies op dat moment komen ze aangereden. Snel even kennisgemaakt en de gecharterde minibus in met onze geweldige chauffeur Dewa. Een vrolijke Indo met een schaterende harde lach (vooral om zijn eigen, soms moeilijk te volgen, humor). Gaston is de gelukkige om als bijrijder te fungeren en praat de hele dag honderuit met onze nieuwe vriend Dewa.

Vandaag staat een lange reis over het eiland op het programma. We rijden eerst richting een koffieplantage. Daar ontmoeten we de befaamde Luwak (een soort vosachtige kat). Met behulp van zijn verteringssysteem produceert dit diertje blijkbaar de lekkerste en duurste koffie ter wereld (voor meer info over Kopi Luwak: http://en.wikipedia.org/wiki/Kopi_Luwak).
Op de koffieplantage krijgen we een proeverij van wel 15 verschillende soorten koffie en thee. Ook bestellen we wat kopjes Kopi Luwak (prijs 50.000 rp.) waaronder een kopje voor onze chauffeur. Dit is de eerste keer dat hij zelf kopi luwak drinkt (deze bedragen zijn astronomisch hoog voor een kopje koffie voor de locals. Aan zijn gezicht te zien vind hij het niet heel lekker maar hij drinkt het wel tot de laatste druppel op).

Allemaal vol van de cafeine rijden we door naar een Hindu tempel. Na onze rent-a-sarong te hebben aangetrokken lopen we wat rond. Mooi maar niet de beste die we hebben gezien so far. Ondertussen hebben we allemaal wel honger gekregen en vragen aan Dewa of hij ons naar een goede warung kan rijden. Hij dropt ons bij een echte commissie tent waar hij volgens eigen zeggen een gratis drankje mag nuttigen (en vast ook een deel van de rekening kan opstrijken). Alleen bij dit restaurant waar het vol staat met taxibusjes zijn de prijzen dusdanig hoog dat we Dewa verzoeken toch ergens anders heen te rijden (aan zijn gezicht te zien vindt hij het wel een beetje jammer). 2 minuutjes verderop vinden we een goedkope warung waar we Dewa als compensatie maar trakteren op een lunch. Als we onze buikjes hebben gevuld met Nasi rijden we verder naar het Waterkasteel. Een erg mooi aangelegde tuin met mooie vijvers en fonteintjes. Paar leuke fotos gemaakt en weer verder naar onze eindbestemming Amed (ofwel dat dachten we).

Op de weg naar Amed (zo'n 3 uur rijden... blehhh) wilt Claire nog graag een filmpje maken om Dewa's lach (die is echt epic) op een filmpje vast te leggen. We bevelen gaston dan even wat grapjes te maken, zodat het filmpje gemaakt kan worden. Gaston vertelt dan de volgende grap aan Dewa; Dewa.. Do you know why Einstein could not build a house? Dewa; No... Gaston; Because he had only ein stein! Daar waar hij normaal gesproken een luidkeels geluid produceert bij zo ongeveer elke zin die gezegd wordt, is het nu verdacht stil. Manja en Claire daarentegen lachen de volgende 10 minuten zo hard dat ze er buikpijn van hebben (vooral om het feit dat gaston blijkbaar zo blond is dat ie denkt dat een indonesische taxi chauffeur Duits kan begrijpen). Haha go Gassie! Maar goed, we dwalen af..

Eenmaal aangekomen in Amed blijkt ons geboekte hotel toch 3 vissersdorpjes verderop te liggen, in het zeer pittoresque (ahum) compleet uigestorven Lipah. Dewa zit ondertussen een beetje op hete kolen omdat zijn vrouw al een paar keer heeft gebeld met waar hij toch blijft. Aangekomen in Lipah nemen we afscheid van onze nieuwe vriend en geven hem nog een mooie fooi (het chauffeursbestaan hier is hard. De chauffeurs hebben vrijwel nooit een eigen auto en werken daarom voor een baas die 70%-80% van de omzet opstrijkt. Van de resterende 20%-30% moeten de chauffeurs ook nog zelf de benzine betalen. Geen vetpot dus). We checken in in onze gigantische kamer en verkennen het centrum (de 2 warungs en supermarktje) van Lipah. Daarna vervolgen we onze weg naar het strand en de zee (die overigens echt pal voor ons hotel ligt)! Daar ontmoeten we een Indonees die ons alweer van alles probeert aan te smeren.. van snorkelsets tot boottickets en bbq maaltijden, hij heeft alles voor ons. Hij is erg enthousiast en gebrand op de verkoop van.. nouja IETS. haha. We vertellen hem dat we morgen misschien wel willen gaan snorkelen en hem dan wel opzoeken voor snorkelsets. Hij benadrukt nog meer eens dat hij 'business' nodig heeft, want er is al maanden niemand naar het plaatsje gekomen en dat hij ons morgenochtend op het strand wel zal opwachten.. OMG!! Echt erg.

Na ons vervolgens wat opgefrist te hebben vragen we aan het personeel hoe we het beste in Amed kunnen komen (we hopen hier wat meer vertier te kunnen vinden). De zoon van de eigenaar biedt zich al snel aan ons in zijn mooie auto in Amed af te zetten en wil ons ook graag weer komen ophalen als we zijn uitgegeten. Aangekomen in Amed blijkt het hier al net zo stil te zijn als in Lipah. Gelukkig vinden we snel de hotspot van het dorpje, namelijk een reggea barretje; Wawa Wewe, waar een paar toeristen en locale rastas een haoje zitten te eten begeleidt door een best goed reggeabandje. We eten hier gezellig een visje. Als de locals dronken worden besluiten we onze chauffeur maar te bellen om een eind aan de avond te maken.

De dag erna staan we uitgerust weer op en nemen we plaats aan de tafeltjes in het restaurantje van ons hotel. We eten daar een simpele bananenpannekoek en spreken de plannen voor die dag door. Aangezien er verder niet veel opties waren, leverde dit niet veel moeilijkheden op haha. Het enige wat je hier echt goed scheen te kunnen doen was snorkelen. Leuke was wel dat sinds we aangekomen waren in Amed het constant regende of bewolkt was (niet echt de perfecte omstandigheden voor een mooie snorkel ervaring :p). Als een paar uur later dan toch de zon doorbreekt, lopen we richting het strand.. waar jawel onze grote vriend al klaar stond op ons op te wachten. We denken serieus dat hij er al vanaf 6 uur sochtends stond te wachten. Echt een beetje sneu eigenlijk. We vertellen hem dat we 4 snorkelsets van m willen huren en worden naar de hoek van de baai gebracht waar er volgens hem het meest te zien is. Wij zelf hebben er nog vrij weinig vertrouwen in (de zee ziet er echt niet aantrekkelijk uit).. maar ja wat moeten we anders de hele dag doen! :P Eenmaal in de zee beland.. geloven we onze ogen niet. Prachtig koraal en superveel levendige en kleurige visjes! Waowwww wat een verrassing! Soms is een ervaring waarvan je niets verwacht, zo cool! :) Het was echt heel mooi snorkelen hier. Onder water nog even wat onderwater foto's genomen en zeer tevreden uiteindelijk nog een duik in het zwembad van ons hotel genomen!

Daarna heeft gaston nog even met de locals op het strand gevoetbald.. wat voor mij vooral heel erg hilarisch was om te zien. Gaston probeerde er soort van achter te komen in welk team hij nu eigenlijk zat, welke leden er in welk team hoorde en ook wat de regels precies waren. Hier bestond weinig duidelijkheid over, volgens mij zelfs niet bij de locals zelf :) .. gewoon maar wat tegen de bal trappen dus :D!

Als we daarna met n paar biertjes in het restaurtantje van het hotel belanden en geen zin meer hebben om naar de (enige) warung verderop in het straatje te gaan.. besluiten we maar om het eten van het hotel een kans te geven. WRONG DECISION muhaha. Het eten was werkelijk vreselijk, maar goed, we tried. De avond was verder super gezellig en we hebben de nodige biertjes genuttigd :). Plan was trouwens om de ochtend hierna naar de Gili-islands te vertrekken, we hadden alleen echter nog geen boottickets bemachtigd voor de speedboat daarheen. We hadden allerlei handelaartjes overdag tegen elkaar op proberen te zetten, om zo een goeie prijs te fixen. Maar uiteindelijk waren we vergeten er met eentje akkoord te gaan! Lekker dan haha. We bellen onze vriend de taxi chauffeur van gisteravond op (zoon vd eigenaar) en hij stuurt ons een sms dat als we morgenochtend om 9u klaar staan er een busje is die ons ophaalt om naar het kantoortje vd boottickets te gaan en we daar dan een ticket voor 300.000 (zo'n 23 euro) naar Gili kunnen kopen. Dikke prima dus! We kijken de rest van de avond nog een beetje op internet voor accomodaties op Gili, maar dit blijkt niet heel handig. Gewoon op de bonnefooi daar naartoe dus en daar wat accomodaties bekijken!

De volgende ochtend zorgen we dat rond 8.15 uur aan het ontbijt zitten zodat we ruim op tijd klaar kunnen staan voor het busje om de tickets te scoren. We lazen alleen echter ergens dat de boot al om 9 uur vanuit Amed zou vertrekken dus we waren enigzins bezorgd dat er iets fout was gegaan in onze communicatie. Dit wordt bevestigd als het busje er om 8.30 al is. Aangezien onze tassen nog niet klaar waren en het ontbijt nog niet uitgeserveerd vraagt Gaston de man om eventjes te wachten totdat we klaar zijn. We haasten ons en rond 5 over half 9 staan we dan voor het hotel.. Probleem; het busje staat er niet meer. Shit, hij is dus gewoon weggereden! Onze eerste gedachte; NOOOOOO, niet NOG een dag in Lipah! Als een van de security jongens ons beteuterd ziet rondkijken naar het busje.. verzekert hij ons dat het busje zo terug komt, dat hij eerst even wat andere toeristen is ophalen (wij vragen ons daarbij gelijk af welke andere toeristen dan want wij hebben de afgelopen twee dagen werkelijk NIEMAND gezien haha maargoed.. maar weer vertrouwen hebbennnnn!). Als het busje dan rond 9u toch weer voor ons hotel verschijnt zijn we super blij en vragen hem of we de boot nog gaan halen. De man antwoordt daarop dat hij even gebeld heeft dat we wat later zijn. Mijn god wat een service :). Eenmaal aangekomen in de haven checken we in en worden onze (zware) backpacks door een aantal kleine indonesische vrouwtjes op hun hoofd op de speedboat geladen. Zo vreemd! Ik wil altijd mijn eigen tas tillen, maar dit stellen ze juist niet op prijs, dus ik heb me er maar overheen gezet.

De rit op de speedboat is heftig (boink boink, je stuitert behoorlijk hard op open zee) en je hebt erg weinig ruimte, maar duurt gelukkig maar een uurtje. Eenmaal aangekomen bij Gili Trawangan voelden we ons gelijk super gelukkig. WAOW, wat is het hier mooi, ik kan gerust zeggen dat dit (samen met de perhentians, maar laten we dat maar vergeten :p) het mooiste strand en de mooiste zee van de reis is. Superwitte stranden en doorzichtige heldere blauwe zee. Nogmaals; WAOW!! Overal langs het strand leuke barretjes en super chille sfeer (geen scooters, auto's, bussen etc. alleen paard en wagen en fietsjes :)). Hier gaan we het zeker wel een paar dagen uit houden! ;)

Eerste zorg was nu om een slaapplek te regelen. Aangezien gili T redelijk klein en overzichtelijk is, besloten we dat Claire en Manja op alle tassen zouden passen en Gaston en Bas even wat accomodaties zouden gaan bekijken (dit is met backpacks altijd vreselijk zwaar in de volle zon en door het zand). Na een uurtje kwamen zij tevreden terug en vertelden ons dat ze iets gevonden hadden voor 300.000 per nacht en dichtbij het strand. Toen we er vervolgens met zijn vieren heen gingen viel de accomodatie helaas echter toch behoorlijk tegen. Bij Bas en Claire deed de voordeur (een soort shuifpui) het niet en wij hadden niet eens een slot in de achterdeur. Ook lagen er overal haren op de grond etc dus erg hygienisch was het ook niet. Nja, oke dan maar even doorbijten voor een nachtje. En toen... toen gebeurde het...

Een enorm lawaai en geschud schrikt ons op en gaston schreeuwt dat we zo snel mogelijk naar beneden moeten rennen! OMG!!! Wat is DIT? mensen rennen allemaal naar buiten en schreeuwen. Het was een aardbeving. En niet zo'n kleintje. Mennnn wat zijn wij geschrokken! Je raakt gewoon compleet in paniek en je weet niet wat je moet doen. Ook de locals schrokken super erg en wisten zich geen raad. Aangezien wij in een houten bungalowtje de bovende verdieping hadden (verre van ideaal bij een aardbeving, dat lijkt me duidelijk) waren we te bang om nog terug te gaan en daar te overnachten. Ook hoorde we een paar minuten daarna van onze onderburen dat ze rode wormpjes in het water (douche) ontdekt hadden en dat er flink wat bed bugs in het beddengoed zaten! Nou dit was toch wel de druppel om uit te checken. We probeerde met de eigenaren een dealtje te sluiten om een deel van de kamer prijs te betalen en dan weg te gaan. Hier stonden zij totaal niet voor open en ze lieten ons het totale bedrag van nacht 1 betalen. Wij hadden er zo'n genoeg van dat we dat gewoon gedaan hebben en weggegaan zijn. We vonden vervolgens een schattig nieuw plekje genaamd The Secret Garden. Dit wordt gerund door lokale jongens (varierend tussen de 16 en 26) en zorgde voor een erg relaxte sfeer :) . De kamers waren prima en er hing een lekkere hangmat voor de deur! De jongens werden al snel onze vrienden en deden alles voor ons nadat we ze een pakje sigaretten hadden gegeven haha.

De dagen op Gili vlogen voorbij.. de eerste avond zijn we heerlijk gaan eten bij Scallywags. Een heerlijk visrestaurant pal aan zee (super mooi uitzicht) en met de heerlijkste verse vis. Er zat een gratis salade bar bij en bij de bbq vis kreeg je ook nog een heerlijk gestoomde aardappel. Hoewel het niet (heel) goedkoop was, was de kwaliteit van de vis echt super! En het geld meer dan waard. En speciaal voor jou Bas; ons liedje; Scallywagsss Scallywagsss, do the Scallysong!! hahaha :)

We zijn daarna nog naar de Full moon party op het strand geweest, echt super waus haha... allemaal gekke lui... aan de sterke drank en de paddo's! We zagen er eentje die echt gewoon 20 stuks achter elkaar naar binnen hakte.. Hij zal vast een fijne avond gehad hebben :p. Wij hebben het maar bij de Bintang gehouden! (Nieuwtje voor mn vriendinnen; Ik heb al 9 weken geen druppel wijn gedronken en meer bier dan ik mn hele leven bij elkaar gehad heb).

De dag erna zijn we gaan genieten van het prachtige strand, dit begon al bij het ontbijtje. Ons hotel zat twee straatjes achter het strand verstopt alleen we mochten dan wel (gratis) ontbijten bij 1 van de strandtentjes, letterlijk met de voetjes in het zand! En met een uitzicht waar je standaard gelukkig van wordt. Daarna hebben we een drankje besteld en daardoor mochten we gebruik maken van de ligbedjes op het strand. Daar heerlijk een paar uurtjes geluierd en wat in de zee gezwommen :)!
's Avonds weer op naar de Scallywags voor een heerlijk maaltje en nog een drankje gedaan. Gaston heeft de jongens bij Secret Garden nog wat goocheltrucs geleerd, waar ze hem (om het zacht uit te drukken) zeeer dankbaar voor waren (ze gingen werkelijk heeeelemaal uit hun dak).

De dag erna stond er een snorkeltrip op de planning. We zouden daarbij op 4 plaatsen in de zee gedropt worden, verspreid over alle drie de gili's (trawangan, meno & air) en 's middags nog lunchen op Gili Air. We trokken onze flippers, maskers en snorkels aan en gingen de boot op. Er werd ons uitgelegd dat het belangrijk was dat je de spullen niet verloor, anders moest je een hoge boete betalen. Ook mocht je geen koraal of visjes aanraken want dat was slecht voor ze. Dit wisten wij natuurlijk al lang ;). Eenmaal op de boot en aangekomen bij de eerste snorkelplek gingen we van de boot af en achter onze gids aan. Hij spot vaak sneller indrukwekkende vissen/koraal of zelfs schildpadden en dan kun je daar ook snel heen zwemmen. Toen de gids in een keer grote zwaaiende bewegingen met zijn arm maakte wisten we dat het raak was; hij had iets gezien. Gaston en ik zwommen er als een speer op af en werden beloond met een prachtige ervaring; een echte wilde zeeschildpad! Waow wat super om dit te mogen mee maken. Op een gegeven moment zwom hij zelfs naar de vlakte toe en kon je zowaar met hem samen mee zwemmen. Na enkele minuten ging ik even boven water om Bas en Claire te zoeken en Bas zat vlak naast me te dobberen. Ik helemaal enthousiast; HEB JE HEM GEZIEN HEB JE HEM GEZIEN???!!! Hij super droog; ehm nee? Ik: Schildpad Schildpad!! Precies onder je! Woppp.. hij dook gelijk onder water en zo zag ook hij onze nieuwe onderwater vriend :). Echt super vet!!!

Opeens seint Gaston me dat hij zijn snorkel kwijt geraakt is. Shit. Dat gaat ons geld kosten. Hij twijfelt nog om hem op te duiken, maar we zitten al erg diep dus dat lijkt mij persoonlijk niet zo'n goed idee. We besluiten dat ik terug zwem naar de boot (die inmiddels erg ver van ons vandaan is) en daar aan de gids vraag of hij de snorkel even kan opduiken (hij kan erg diep). Als ik echter na 10 minuten zwemmen bij de boot aan kom, is gaston nergens meer te bekennen (we zitten op open zee en je ziet echt helemaal niks). SHIT! Nu is niet alleen Gaston zijn snorkel kwijt, maar erger nog; wij zijn Gaston kwijt. Lichtelijke paniek. De boot wilt verder varen om naar snorkelplek 2 te gaan. Ik verzoek ze toch maar vriendelijk nog even een rondje te varen om gassie te zoeken. Opeens na 5 minuten zien we in de verte een stipje en ik hoop maar dat hij het is.. iets dichterbij gekomen zie ik gelukkig dat dat zo is en we pikken hem op (zonder snorkel.. maar dat maakt me op dat moment dus echt niets meer uit). We betalen de (veel te dure) prijs van 10 euro voor de snorkel en vergeten dit maar weer haha. De andere 3 snorkelplekken waren ook mooi met visjes en koraal en op 1 plek hebben we nog echt 1 super grote schildpad kunnen bewonderen. Al met al weer een super ervaring rijker!

'S avonds brengen we nog een bezoekje aan noord gili T. om daar de zonsondergang te bekijken, die daar heel mooi schijnt te zijn. We maken echt super foto's daar en komen ook onze vrienden van Secret Garden weer tegen, die onze camera zeer interessant vinden en constant foto's willen blijven maken haha (onze Nikon doet het goed hier bij de locals!).

Verder doen we niet superveel op Gili behalve chillen, Sateetjes eten op het lokale marktje, die echt werkelijk HEERLIJK zijn! We kijken films languit op het strand met een drankje in onze hand en genieten van de chillheid van het eiland. Het is hier echt heerlijk en superfijn om na onze weken reizen even bij te komen.

We zijn na een paar dagen nog verhuisd naar meer binnenlands, noordelijker op het eiland waar we een dik huis met fijn zwembad, mooie tuin met hangmatten en een groot groen grasveld om te badmintonnen! We moesten dan wel steeds 20 minuutjes fietsen door het pikkedonker en de jungle maar dit was ook een hele ervaring op zich :). We hebben verder nog een bezoekje gebracht aan de turtle conservation van gili T. en nog wat verlaten strandjes bezocht.

Toen we weer een avond bij de Scallywags hebben belandden en weer prachtig uitzicht over zee en op Lombok hadden gebeurde er nog iets hilarisch. Opeens verscheen er een donkeroranje gloed boven de vulkaan (van lombok) en Claire roept heel hard; VULKAANUITBARSTING. Ik geloof dit gelijk en ik denk; waaaaowwwww omg wtf!!!! gewoon RECHT voor onze neus. We stonden op renden naar de ballustrade en beveelde Bas om het fototoestel te pakken. Er renden ook andere mensen mee en begonnen foto's te nemen. Toen we opeens wel heeel erg veel oranje 'lava' in de vorm van een wel erg ronde vorm zagen verschijnen, vertelde Gaston ons toch maar dat het de maan was. HAHAHAHA buikpijn van het lachen, alweer.

De laatste dag hebben we het weer lekker rustig aan gedaan.. wat drankjes gedronken.. lokaal gegeten en Claire en ik hebben ons heerlijk laten verwennen in een Spa pal aan zee. Ook hebben we fish therapy gedaan en een pedicure genomen. Wat echt heerlijk was!! De dag erna zouden onze wegen scheiden.. jammer! Onze gezamenlijke reisweek was echt superleuk, we hebben veel gelachen, flink gechilled en lekker gegeten! Claire en Bas bedankt en tot snel!!!! ;)

Zij vertrokken hierna naar Lombok en Gaston en ik gingen proberen om het leven als Robinson Crusoe te ervaren op het piepkleine eilandje Gili Meno. Ons doel was om daar een verlaten strandhut te vinden... en of dat gelukt is... STAY TUNED!!!

Liefs, Manja & Gaston!